O książce: 2017 / Po raz pierwszy w historii literatury poetka i prozaiczka poświęciła książkę mężczyźnie-poecie. Swietłana Jermolajewa pisze ją od 1980 roku, od dnia śmierci Włodzimierza Wysockiego do dnia dzisiejszego, 37 lat corocznej pamięci nie tylko według daty urodzenia i śmierci, ale dowolnego dnia i nocy. Ponad połowę swojego życia poświęciła ukochanej osobie, jej wiersze są requiem żałobnej pamięci, wysoko pod niebiosa. Przecież On jest Wysockim, od słowa Wysoko, a teraz żyje w jej sercu. Sny, w których Władimir żyje i kocha, to niekończący się poemat o mistycznej miłości. Dziękuję Bogu, że w jej snach spotkali się i pokochali... I tak życie upłynęło w nieuniknionym bólu i cierpieniu z powodu niespełnionego.